มีนาคมเพื่อชีวิตของเรา: ทำไมผู้รอดชีวิตจึงเข้ามาวอชิงตัน - 'เป็นโอกาสที่จะไม่ถูกเพิกเฉย'

Ellen DeGeneres ให้ผู้รอดชีวิตจากการถ่ายทำ Parkland สองคนบนเวทีในการแสดงของเธอในวันที่ 22 มีนาคมเพื่ออธิบายว่าทำไมมันสำคัญที่พวกเขามีส่วนร่วมในเดือนมีนาคมสุดสัปดาห์นี้ในวอชิงตัน ดูคำอธิบายที่มีประสิทธิภาพของพวกเขา

Ellen DeGeneres วัย 60 ปีอยู่เบื้องหลังนักเรียนของ Parkland Florida ที่รอดชีวิตจากการยิงปืนจำนวนมากที่สังหารเพื่อนร่วมชั้น 17 คนในวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2018 Delaney Tarr อายุ 17 ปีและ Sam Zeif อายุ 18 ปีเข้าร่วมการแสดง The Ellen DeGeneres ในวันที่ 22 มีนาคม ผลกระทบที่พวกเขาวางแผนที่จะมีต่อวอชิงตันเมื่อพวกเขาเข้าร่วมเพื่อนนักเรียนผู้รอดชีวิตและผู้สนับสนุนอื่น ๆ ในช่วงเดือนมีนาคมสำหรับกิจกรรมชีวิตของเรา เหตุการณ์ซึ่งได้รับความสนใจทั่วโลกจะจัดขึ้นในวันที่ 24 มีนาคมเวลา 10:00 น. ในวอชิงตันดีซีเช่นเดียวกับเมืองอื่น ๆ ทั่วสหรัฐอเมริการวมถึง NYC, Los Angeles, บอสตันและชิคาโก

ในระหว่างที่พวกเขาคุยกับเอลเลนกลายเป็นอารมณ์เมื่อเขาจำได้ว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา Joaquin Oliver อายุ 17 ซึ่งเสียชีวิตระหว่างโศกนาฏกรรม โอลิเวอร์เป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้ Zeif ต่อสู้อย่างหนักเพื่อการควบคุมปืน Zeif เล่าถึงคำพูดที่พ่อของ Oliver บอกกับพ่อของเขา เขากล่าวว่า“ ความแตกต่างระหว่างฉันและคุณ [พ่อของ Zeif] ในการต่อสู้ครั้งนี้คือคุณไม่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว” Zeif อธิบายว่า“ พ่อของฉันยังมีลูกสี่คนพ่อของ Joaquin ไม่ทำเช่นนั้น เขามีความแข็งแกร่งนี้”

Delaney Tarr พูดเกี่ยวกับการเดินขบวนในเดือนมีนาคมเพื่อชีวิตของเราและแสดงให้เห็นถึงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันรวมถึงโอกาสสำหรับพวกเขาที่จะให้นักเรียนและคนอื่น ๆ ได้รับฟัง “ การเดินขบวนครั้งนี้สำหรับเรามันเป็นการแสดงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันในหมู่ทุกคนเพราะทุกคนรวมกันภายใต้อุดมการณ์นี้

.

มันเป็นมากกว่านั้น” เธอกล่าว “ มันเป็นโอกาสที่จะไม่ถูกเพิกเฉยเพราะเมื่อมีคนหลายแสนคนเดินขบวนไปที่วอชิงตันพูดว่า“ ทำอะไรสักอย่าง” มันยากที่จะเพิกเฉย

นั่นคือเป้าหมายของเราที่นี่เพื่อให้ได้เสียงที่ดังและชัดเจน”

นักเรียนทั้งสองยังเปิดเผยว่าพวกเขาได้กลับไปที่โรงเรียนมัธยมมาร์จอรี่ดักลาสสโตมันแมน "ตั้งแต่การถ่ายทำมฤตยูเพราะมันเป็น" สิ่งจำเป็นที่ต้องทำ "- พวกเขาต้องการที่จะรู้สึกเหมือนวัยรุ่นทั่วไปอีกครั้ง วินาทีที่หายวับไป” Tarr กล่าว

อย่างไรก็ตามตอนนี้สิ่งต่าง ๆ มากมาย พวกเขาไม่เพียง แต่หายตัวไปจากเพื่อนร่วมชั้น 17 คนเท่านั้น แต่พวกเขายังคงอยู่ในความหวาดกลัวต่อไป เมื่อสัญญาณเตือนไฟไหม้ดังขึ้นเมื่อหนังสือลดลงเมื่อมีคนเคาะประตูห้องเรียน Tarr และ Zeif อธิบายว่าเสียงส่งพวกเขาเข้าสู่“ โหมดตื่นตระหนก” เมื่อสิ่งที่เคยเป็นปกติเกิดขึ้น“ มีช่วงเวลาที่ ฉันคิดว่า 'โรงเรียนยิง' 'เธอตอบยอมรับเพิ่ม“ แม้ว่านั่นไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล แต่ก็ยังเป็นกระบวนการคิด [ตอนนี้]”