ถนนแห่งความเศร้าโศกที่นำพระเยซูไปสู่โกรธามี 14 ป้าย เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในขณะนี้ขบวนที่น่าเศร้าหยุดลงหลายครั้ง อย่างไรก็ตามเก้าคนถูกระบุไว้ในพระวรสารในขณะที่คนอื่น ๆ อาศัยอยู่ในประเพณีและตำนาน
หยุดที่หกเศร้าเนื่องจาก Veronica เธอรวมกับฝูงชนที่มาพร้อมกับพระคริสต์ผู้แบกกางเขนของเขาไปที่ไม้กางเขน ในบางจุดพระเยซูเหนื่อยอ่อนล้าอยู่ใต้น้ำหนักของเขา จากนั้นเวรอนิกาก็คลานผ่านฝูงชนวิ่งไปที่ผู้เคราะห์ร้ายและมอบผ้าเช็ดหน้าให้เขาเพื่อที่เขาจะสามารถเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าของเขา
ต่อมาเมื่อถึงบ้านเวโรนิกาค้นพบว่าใบหน้าของพระเยซูคริสต์ประทับอยู่ในเรื่อง ดังนั้นภาพที่น่าอัศจรรย์ของพระผู้ช่วยให้รอดจึงปรากฏขึ้น
นักประวัติศาสตร์บางคนเชื่อว่าตำนานนี้เกิดขึ้นในหมู่พระฟรานซิสกันไม่เกินศตวรรษที่ 15 เวรอนิกาผู้ซึ่งได้รับความเคารพนับถือในฐานะนักบุญถูกจับบนผืนผ้าใบของจิตรกรชาวอิตาลีแห่ง XV - XVI ศตวรรษที่ Lorenzo Costa ในมือของเธอเธอถือผ้าพันคอด้วยใบหน้าของพระเยซู ลีโอนาร์ทฟูชนักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมันเพื่อเป็นเกียรติแก่นักบุญตั้งชื่อพืชตระกูลพืชทั้งหมดโดยใช้ชื่อว่าเวโรนิก้า ในปี 1542
ผู้เชี่ยวชาญบางคนแนะนำว่าชื่อของเวโรนิก้าเกิดขึ้นเนื่องจากความสับสน ไอคอนวลีวลีภาษาละตินหมายถึง "รูปภาพจริง" สามารถแปลงเป็นอักขระในตำนานได้ แต่ถึงกระนั้นเป็นครั้งแรกที่เรื่องราวของเซนต์เวโรนิก้าปรากฏตัวในการกระทำที่ไม่มีหลักฐานของปิลาตลงวันที่ IV หรือ V ศตวรรษ นอกจากนี้ยังมีเรื่องราวที่การชำระเงินของเวโรนิกาได้รับอำนาจการรักษาที่จักรพรรดิบลูกร็อตโตโรมันได้สัมผัสกับตัวเองรักษาโรคของเขาด้วยความช่วยเหลือ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งภาพของเซนต์เวโรนิก้าที่มีแผ่นซึ่งใบหน้าของพระเยซูปรากฏขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์อยู่ในโบสถ์ยุคกลางเกือบทุกแห่ง
วันนี้คริสตจักรคาทอลิกเอกราชเซนต์เวโรนิก้าในวันที่ 4 กุมภาพันธ์ออร์โธดอกซ์เมื่อวันที่ 12 กรกฎาคมซึ่งไม่ได้ใช้กับคริสตจักรออร์โธดอกรัสเซียซึ่งเวโรนิกาไม่ได้รวมอยู่ในวันศักดิ์สิทธิ์ทางการ แต่ช่างภาพบันทึกมันไว้ในความคุ้มครองของพวกเขา หลายคนขึ้นอยู่กับสกุลเงินของพวกเขาฉลองวันที่ 4 กุมภาพันธ์หรือ 12 กรกฎาคมเป็นวันหยุดมืออาชีพของพวกเขา
