"เมื่อฉันกินฉันหูหนวกและเป็นใบ้" ในโลกปัจจุบันกฎนี้หายากมาก โทรศัพท์มือถือกลายเป็นสหายของผู้ชายและผู้หญิงหลายล้านคนที่ไม่พร้อมที่จะมีส่วนร่วมกับแกดเจ็ตของพวกเขาแม้แต่พบปะกับเพื่อน ๆ และแวะทานของว่าง
พนักงานร้านอาหารได้สังเกตเห็นว่าผู้เยี่ยมชมได้ศึกษาเมนูและสั่งซื้อซ้ำแล้วซ้ำอีกกระแทกหน้าจอโทรศัพท์มือถืออ่านข่าวหรือจดบันทึกบน Twitter ไม่ว่าจะเป็น บริษัท ที่น่าพึงพอใจหรือเครื่องดื่มที่เสิร์ฟมาแล้วหรือกลิ่นของอาหารอร่อย ๆ ก็สามารถฉีกขาดได้จากอุปกรณ์พกพา ผู้คนลืมว่าพวกเขามาที่ร้านอาหารไม่เพียงเพื่อทานอาหาร แต่เพื่อการผ่อนคลายเพลิดเพลินกับบรรยากาศมุมมองของอาหารและการสนทนาที่น่าพอใจกับเพื่อนของพวกเขา การบริหารร้านอาหารที่ตั้งอยู่ในเวสต์ฮอลลีวูดเกิดขึ้นด้วยวิธีดั้งเดิมในการต่อสู้กับการเสพติดโทรศัพท์มือถือ
ลูกค้าทุกคนที่ตัดสินใจทานอาหารกลางวันหรืออาหารเย็นที่ทางเข้าห้องอาหารจะมีการมอบโทรศัพท์มือถือของพวกเขา ผู้เข้าชมที่ตัดสินใจที่จะมีส่วนร่วมกับแกดเจ็ตของตนสักพักจะได้รับโบนัสที่ดี - ส่วนลดห้าเปอร์เซ็นต์สำหรับอาหารและเครื่องดื่มทั้งหมดในเมนู ดังนั้นฝ่ายบริหารหวังที่จะรื้อฟื้นประเพณีของการสื่อสารกับลูกค้าที่โต๊ะรวมทั้งให้บรรยากาศที่อบอุ่นและอบอุ่นเหมือนบ้าน แน่นอนเมื่อออกจากร้านอาหารโทรศัพท์จะถูกส่งกลับไปยังเจ้าของของพวกเขา
ตามการบริหารงานของสถาบันผู้เข้าชมเต็มใจสนับสนุนความคิดริเริ่ม เพื่อส่วนลดผู้เข้าพักทุกวินาทีที่มากินข้าวด้วยโทรศัพท์มือถือ จนถึงขณะนี้นวัตกรรมดังกล่าวไม่ได้ทำให้เกิดการร้องเรียนใด ๆ ในทางกลับกันผู้คนก็เต็มใจที่จะสื่อสารเมื่อพวกเขาไม่กังวลเกี่ยวกับข้อความที่ได้รับและการโทรจากที่ทำงาน
จากมุมมองทางการแพทย์การตัดสินใจของฝ่ายบริหารก็มีข้อดีหลายประการเช่นกัน คนที่ไม่ฟุ้งซ่านในขณะที่กินอาหารเคี้ยวให้ละเอียดยิ่งขึ้นและรู้สึกอิ่มในเวลา อาหารถูกดูดซึมได้ดีขึ้นจากร่างกายและทำให้ผู้เข้าชมออกจากร้านอาหารที่ได้รับอาหารอย่างดีและพอใจ และผู้เข้าชมที่อุปกรณ์พกพาถูกดูดซับความสนใจอาจไม่รู้สึกถึงรสชาติของอาหาร
